DÜŞÜNDÜM...
EN USTA KİMSELER BİLE BİR ZAMANLAR EN ÇOK HATA YAPANLARMIŞ

Düşündüm...
Ben yoksam kimse yokmuş....

Düşündüm...
Omuzlarının üzerinde zirveye çıktığım insanlara
sırtımı dönmemeliymişim

Düşündüm…
Otobüse ayakta binen ilk yolcu olmak istemiyormuşum

Düşündüm…
Ben aşkı seslerden bir ses değil, bütün sesleri
susturan bir çığlık yapmak için arıyormuşum

Düşündüm…
Aslında ses sessizlikte anlam buluyormuş. Sessizlik her
yerde konuşabilen ses oluyormuş.

Düşündüm…
Aslında ben büyümekten değil, içimdeki sesi yitirmekten
korkmalıymışım

Düşündüm…
Ellerim kaleme, düşüncelerim kelimelere tutundukça
yazmaktan ve okumaktan asla vazgeçmemeliymişim

Düşündüm…
Renklerin mavisini seviyorum diye siyahlardan nefret
etmemeliymişim

Düşündüm…
En değerli an içerisinde bulunduğum anmış Çünkü,
az sonrasının olup olmayacağı bilinmezmiş

Düşündüm…
Özgürlük bedeli gerçekten çok ağır olan bir mücevhermiş
O yüzden herkeste bulun(a)mazmış

Düşündüm…
Boş vermek hiçbir şeymiş.Hiçbir şey boş vermek kadar
anlamsız değilmiş

Düşündüm…
Kalplerini yormayanlar düşüncelerimi çiğnemişler
Cümlelerimin canı yanmış

Düşündüm...
İnsan kendi yaşamının yağmurlarında ıslanma fırsatını
kaçırmamalıymış

Düşündüm…
Aslında çok nankörmüşüz

Düşündüm...
Umut Kafdağı'nın ardında da olsa beklemeye değermiş

Düşündüm…
En çok beklenen en beklenmedik anda gelenmiş

Düşündüm...
Anlaşılamamak anlaşılır bir durummuş

Düşündüm...
Karalık;sevgisiz aydınlıkdan daha beyazmış

Düşündüm...
Bu yazıyı öylesine yazmıyormuşum